Blog Anniek, Woensdag 19 April 2017 Vandaag was de dag waar ik eigenlijk een beetje naar uit keek. We zijn vandaag naar de bassischool geweest. Dit is een school dat RSG Broklede als school zou steunen. Vandaag gingen we ook zien wat Knowledge for Children in praktijk doet. Na het ontbijt zijn we direct vertrokken naar de school. Bij aankomst zagen we allemaal kinderen, sommige in een schooluniform en de andere niet. De kinderen moesten in rijen staan, klassen bij elkaar. Nadat alle leerlingen geteld waren en wij ons voorgesteld hadden, gingen we naar een welkomstdans kijken. Dit was leuk om te zien, ze hadden echt hun best gedaan. Ook zijn het Ugandese en het Nederlands volkslied voorbij gekomen. Na het ontvangst gingen wij onze Oudhollandse spelletjes doen met de kinderen. We hadden vier verschillende spelletjes; spijkerpoepen, touwtrekken, zaklopen en eierlopen. Dit waren spelletjes die de kinderen nog niet kenden. Er waren veel kinderen dus hadden we spijkerpoepen, eierlopen en zaklopen twee keer gedaan. Dus er waren zeven groepjes met ieder tien leerlingen. De leerlingen gingen onderling wedstrijdjes doen en wij gingen ze begeleiden. Het was ontzettend leuk om te doen en te zien hoeveel plezier de kinderen kunnen hebben met Oudhollandse spelletjes. Na drie rondes waren de Oudhollandse spelletjes afgelopen. Hierna volgde de book-drop. De book-drop was eigenlijk waar wij voor gekomen waren. We zijn in Uganda namens een goed doel; Knowledge for Children. Het is een goed doel dat scholen helpt bij het kopen van school boeken. Vandaag waren we bij een school waar Knowledge for Children net ging beginnen met het project en wij mochten getuigen zijn van dit feestelijke moment. Zij kregen namelijk vandaag de eerste boeken en dit is altijd een heel groot feest. Om te vieren dat ze boeken kregen, hadden ze allemaal dansjes ingestudeerd. Dat was heel leuk om te zien en zelf gingen we ook een keer mee dansen. Dit ging niet altijd even goed! Buiten alle feestelijke bezig heden, werden de ouders van studenten aangesproken over het feit dat ze een deel mee moeten betalen en dat ze er goed voor moeten zorgen. Na book-drop was het afgelopen en gingen we ergens lunchen en terug naar villa Katwe. De rest van de middag waren we vrij. ‘s Avonds hebben we bij Plot 99 steak gegeten, dat zeker in smaak is gevallen. Dit was woensdag 19 april 2017 in Uganda. Anniek
0 Reacties
Dit is de blog van dinsdag 18 april. Deze dag gingen we naar de middelbare school en hier workshops geven. Eerst kregen we een rondleiding over het school terrein, daarna gingen we in een lokaal delfsblauwe tegeltjes schilderen. Ik zat met een groepje van 5 personen en we maakten een tegeltje over het gezegde "A bird in the hand is worth two in the bush." Ze hadden allemaal nog nooit eerder geschilderd, maar aan het resultaat was dat niet te merken. Hierna hadden we lunch gevolgd door spelletjes als voetbal, trefbal en tennis. Maar de tennis was niet echt een succes dus dat hebben we vervangen door volleybal. De leerlingen waren heel aardig en gezellig en we hebben heel erg veel gelachen. Vanavond gaan we eten en natuurlijk de malariapil slikken.
Haaaaallllo, Vandaag stonden we op in ons nieuwe verblijf – Villa Katwe. Natuurlijk hadden we nog maar 5 minuten voordat we verwacht werden bij het ontbijt. Door de stress verliep dit uiteindelijk fucking soepel en ik verbaas me nog steeds hoe snel sommige dingen kunnen gaan wanneer er druk op staat. Het ontbijt was mij toch eventjes smikkelen: yoghurt met muesli en pannenkoeken. Hierna vertrokken we meteen met zo’n busje naar het kantoor van Knowledge for Children. De mensen ontvingen ons fucking lief en ik voelde mij meteen thuis bij een familie. Hoe langer we bleven hoe meer bleek dat dit bedrijf ook echt een familie was. We moesten ons voorstellen op een wijze vergelijkbaar aan dat van zo’n anonieme alcoholistengroep. De sfeer sloeg sneller om naar minder ongemakkelijk dan verwacht, dit was wel lit. De workshops waren heel duidelijk. Echter was er veel informatie die wel al wisten en werd deze in lange zinnen beschreven. Concentratie is een dingetje. In contrast is dit wel ‘’The Ugandan Way’’. We leerden er wel nog wat van. Aan de ene kant denk ik dat we deze informatie eerder hoorden te krijgen om zo gedrag van de mensen te kunnen verklaren op deze wijze. Misschien zelfs niet. Of toch wel. Maaaaarja…(?) Een dingetje was het onderwerp dat Ugandiers (ofzo) liegen over dingen om zo gemogen te worden indirect. Nederlanders proberen door middel van workshops dit te veranderen. Zelf deden we ook zo’n workshop en ik merkte dat Nederlanders het soms moeilijk vinden om complimenten te geven omdat ze er dan zelf minder goed uit zouden komen. Maar ik wil helemaal niet dat Ugandezen eerlijker worden, laat ff de chille wijze van deze mensen ofzo zo zijn. Concluderend was dit een soort van pyjamadagje en voelde het een beetje als school. Het bbq’en en groepsbinding was echt lit. We hebben (misschien iets te) diep nagedacht over deze reis en wat hierna, en of we nog vrienden zouden zijn. Het voelde een beetje zoals die scene van de Breakfast Club, fokking sad. Epiloog: tis hier fokking chill en de mensen zijn fokking chill en het is heel mooi. Een beetje zoals Spanje mar waar Iedereen m op de grond chillt en beetje vuilnisbelt is. Alles ruikt naar bbq en shag en iedereen heb brommers en shotguns en Ak’s. Ey maar groetjes, Daan. Three Little Birds – Bob Marley Africa – Toto You’re the best – The Karate Kid (Alex on the spot – Hans Zimmer) Peace Train – Yusuf Goodbye Angels – Red Hot Chili Peppers Lithium – Nirvana We moesten vroeg opstaan omdat we om 10 uur uit de kamer moesten. We pakten eerst onze spullen in en gingen weer eens lekker ontbijten. Nadat onze buikjes vol zaten gingen probeerde we nog een beetje de kamer schoon te maken, want het was op de jongens kamer een grote troep. We namen de koffers mee naar beneden en gingen nog een kleine 2 uurtjes voor de busreis even lekker ontspannen. Sommige mensen namen een duik in het zwembad en andere waren nog even sportief aan het volleyballen.
Dus vol energie begonnen we de reis naar Masaka, een reis die ongeveer 3 uurtjes zou duren. Eerst moesten we de stad nog uit komen en dat was ook zeker nog een klus. Na een uurtje waren we Kampala uit en het werd langzamerhand steeds minder dichtbevolkt. Na bijna 2 uur gereden te hebben kwamen we op de evenaar. Daar hebben sommige mensen verschillende dingen gekocht, zoals het Ugandese voetbalshirt, kettingen en armbandjes. Daar konden we ook eindelijk onze behoefte doen. Onderweg zagen we vaak mensen die op een boerderij aan het werken waren in de brandende zon. Ook zag ik veel mensen langs de weg lopen wat ik best gevaarlijk vond. Na een indrukwekkende maar ontspannen rit mede door de goede wegen kwamen we aan in Villa Katwe in Masaka. We waren eerst even aan het bijkomen en gingen rond 7 uur naar het restaurant Plot wat ongeveer maar een kwartiertje lopen was. Onderweg kwamen we maraboes koeien geiten en schapen tegen. In het restaurant lag er een Mexicaans buffet klaar. Toen we weer bij Villa Katwe waren aangekomen ging ik samen met Jochem, Daan en Matthieu voetballen met Afrikaanse jongetjes. Daarna hadden we nog een goed gesprek met een 23 jarige man uit Masaka die veel vragen beantwoorden over de cultuur in Oeganda. Daarna gingen we onze klamboe net ophangen en gingen meteen daarna gingen de meeste slapen. Vandaag staan er iets meer activiteiten op de planning. Na heerlijk uitgeslapen te hebben, hebben we genoten van een heerlijk ontbijtje in het hotel! Na het ontbijt zijn we met ons busje vertrokken naar Peace Africa, dit is een tehuis voor kinderen. De kinderen zijn geen wees maar worden opgevangen in het tehuis omdat het daar beter is dan thuis. Voordat we aankwamen in Peace Africa, zijn we onderweg nog even gestopt om geld te pinnen. We hebben ongeveer €160,- gepind, dat is 500.000 shilling. Ook hebben we toen nog even water gekocht voor vandaag en morgen, je kan hier namelijk niet uit de kraan drinken, er zitten teveel bacteriën in. Peace Africa was niet helemaal bereikbaar met de auto, daarom hebben we het laatste stukje gelopen. Toen we er bijna waren hoorden we ineens allemaal trommels, toen we een stukje verder liepen naar de ingang van het complex werden we enorm verrast. We kregen een welkomst optreden van de kinderen die in Peace Africa verblijven. Na een kleine rondleiding door het complex begonnen we met een trommelworkshop van Kalungi. Dit was erg leuk, gezellig en energiek. Ik heb er zoveel energie in gestoken dat ik blaren op mijn handen heb gekregen. Naast de trommelworkshop hebben we ook nog een dansworkshop gehad. Deze workshop werd gegeven door de kinderen die in Peace Africa verblijven. Ook hier kregen we het weer bloedheet van, maar het was het zeker waard! Vervolgens hebben we een wandeling door de buurt rondom Peace Africa gemaakt. Tijdens deze wandeling hebben Mara en ik kennis gemaakt met Bonasta, een meisje dat verblijft in Peace Africa. Ze vertelde ons hoe het was om in Peace Africa te verblijven en ze heeft geprobeerd uit te leggen hoe het schoolsysteem hier in Uganda werkt. Ik heb het al en paar keer uitgelegd gekregen maar eerlijk gezegd is het nog steeds moeilijk om te begrijpen. Wij vertelden Bonasta dat Nederland helemaal vlak is, dat vond ze moeilijk om te begrijpen, aangezien het hier erg heuvelachtig is. Aan het einde van deze wandeling kregen we een bloem van Bonasta, dat vond ik zo’n mooi gebaar! Na de wandeling afgesloten te hebben met een groepsfoto en vele knuffels en high fives, zijn we terug gereden naar het hotel in Kampala. In het hotel hadden we vrije tijd en als avondeten hebben we lekker pizza besteld.
Vandaag was de reis van Nederland naar Uganda. Ik had voor deze vlucht nog nooit gevlogen, dus ik vond het heel spannend. Ik had heel erg zin in het vliegen, maar ik zag op tegen de drukte op het vliegveld. Om half 8 spraken we af bij de rood met witte blokken. Ik was er al eerder omdat mijn vader een vlucht eerder moest hebben. Gelukkig is alles goed gegaan bij de douane! Na de douane splitsten we op in groepjes en we gingen wat eten en in winkeltjes kijken. Ik liep rond met Saartje, Anniek en Manon. Na ongeveer 50 minuten moesten we gaan boarden bij gate E17. Daar wachtten we op de rest en toen konden we het vliegtuig in. De opstijging vond ik best eng omdat ik geen idee had wat er ging gebeuren. Ineens ging het vliegtuig na wat bochtjes over de baan heel snel rijden en we gingen de lucht in. Dat was echt een gevoel dat ik nog nooit heb gehad, heel bijzonder! Er was af en toe wat turbulentie. Ik had daar dan wel eventjes last van maar dat ging snel weer over. Ik had het voor elkaar gekregen een plekje naast het raam te krijgen en wat ben in daar blij om! Het uitzicht was prachtig. Eerst zag ik Schiphol steeds kleiner worden en toen verlieten we het grauwe Nederland. De doorbraak door de wolken was echt heel mooi. De zon scheen op de vleugel en de wolken. Soms zag ik stukjes land. We vlogen over de Sahara, dat zag er zo cool uit! We vroegen ons af wat die donkere vlekken op de grond waren. Later bedachten we dat dat de schaduw van de wolken was. We vlogen langs Entebbe naar Kigali in Rwanda. We hoefden niet over te stappen. Bij het landen in Kigali was het donker dus je zag alle lichtjes als een soort sterrenhemel maar dan onder je. Richting Entebbe wilden er andere mensen bij het raampje dus Manon en ik gingen op de plaatsen in de middelste rij zitten. Het was heel kort vliegen naar Entebbe. Op het vliegveld in Uganda moest onze bagage gecheckt worden en we moesten ons visum ontvangen. Het was gelijk een stuk warmer en klammer dan in Nederland. Terwijl we aan het wachten waren op ons vervoer naar Red Chili smeerden we ons allemaal in met Deet. We reisden in een busje, maar omdat onze bagage ook in het busje moest zaten we allemaal erg opgepropt. Toen we door Kampala reden viel de aparte geur me gelijk op. Het is heel moeilijk te beschrijven. Het leek op een combinatie van Kerosine, barbecue en verbrand rubber. Wat me ook opviel is dat de mensen daar gewoon met geweren rondlopen, dat is voor de beveiliging. Eerst vond ik dat best wel eng, maar ik ben er een beetje aan gewend geraakt. Onderweg hebben we heel veel muziek gehoord van de vele feestjes langs de kant van de weg. In het verblijf aangekomen ging ik snel slapen. Het was erg warm dus we hebben de hele nacht de ventilator aangehad.
Nog een week en we vertrekken. De leerlingen zijn wat gespannen en proberen zo goed mogelijk voorbereid op reis te gaan. Afgelopen weken hebben we nog verschillende activiteiten gedaan. Allereerst hebben de leerlingen een 3 gangen diner gekookt voor docenten op school. Er waren 10 docenten die hier voor op school zijn gebleven. Het was erg gezellig! De opbrengst van dit diner gaat naar Knowledge for Children. Daarnaast hebben we op een mooie zonnige zaterdag wilgen geknot bij Saartje thuis. De leerlingen hebben hiervoor een mooie bijdrage gekregen voor hun eigen reis. Ook hebben de leerlingen elkaar een stukje beter leren kennen. Afgelopen dinsdag is er een echt koeriersdienst ontstaan op school. Vanwege de ouderspreekavond bleven docenten op school. Een deel van de leerlingen die mee gaan naar Uganda hebben als koerier opgetreden om pizza's en snacks te halen. Naast de kostprijs, kwam er een kleine bijdrage bovenop voor Knowledge for Children. Over een week zullen we proberen vanuit Uganda deze blog actueel te houden. Dit is wel afhankelijk van de mogelijkheid om op internet te komen natuurlijk.
|
2017
Archieven
Maart 2018
Categorieën |